Het had al een hele tijd geduurd, maar eindelijk werd de reorganisatie dan toch aangekondigd! Mijn team ging het lang verwachte traject in waarbij de afdeling zou worden opgesplitst en ik als manager geen rol meer zou hebben. Ten minste niet in dit team.
Ik had iedereen in het team het jaar voorafgaand aan deze grote verandering al voorbereid door vooral met hen te sparren over “plan B”. Ik ging zelfs met mijn plan / plannen B voorop. Ik was voor velen een voorbeeld hoe je met de verandering kon omgaan. Ik was actief in het uitwerken van het plan B en voor de zekerheid toch ook maar buiten de organisatie aan het solliciteren. Want…. Je weet maar nooit. Stel dat plan B niet snel genoeg van de grond komt en ik ook niet kan blijven, dan moet ik toch ergens anders beukennootjes kunnen rapen!
En zo gebeurde het dat ik op heel veel fronten tegelijk mijn kansen aan het verkennen was. Dat was op zichzelf niet verkeerd, als ik ook maar keuzes kon maken. En juist in dat laatste schuilt een uitdaging. Een uitdaging omdat ik overal “mogelijkheden” zie en tegelijkertijd mezelf soms lager inschat dan nodig. Dat zijn twee uitdagingen in één zin.
Misschien heb je daar ook wel eens last van? Hoe komt het dan toch dat je voortdurend in dit soort gedachtes vastzit? Waar is dat Zelfvertrouwen?
Het zien van mogelijkheden is een van de denkstijlen die je kunt hebben. Er zijn mensen die alles in een bepaalde volgorde gepland willen hebben en dan die stappen stap voor stap doorlopen. Om vervolgens dat traject, als het niet de uitkomst geeft die je verwacht, opnieuw in te gaan. Er zijn ook mensen die in opties denken en overal mogelijkheden zien en die direct gaan verkennen. Bij die laatste groep hoor ik 🙂
Maar als je dan zoveel mogelijkheden ziet en zo actief iets opstart, waarom schat je jezelf dan lager in dan je eigenlijk bent? Dat heeft voor een belangrijk deel te maken met mijn “internal locus of control” of te wel dat ik er sterk in geloof dat ik mijn omstandigheden zelf kan bepalen. Ik zie mezelf in hoge mate als ‘oorzaak’ van wat er gebeurt. En juist in een reorganisatie was ik erg afhankelijk van een plaatsingscommissie. Ik wilde daar eigenlijk niet van afhankelijk zijn, maar dat wás ik wel en dat maakte me erg onzeker en tegelijkertijd dus heel actief.
Dat dit verhaal goed af is gelopen, zal je misschien niet verbazen… Ik ben weer als manager op een andere vestiging geplaatst en krijg binnenkort een mooie nieuwe uitdaging. Een uitdaging die bij me past en een die onderstreept waar mijn kwaliteiten liggen.
Zelf-Vertrouwen krijgt zo voor mij een diepere betekenis; ik doe het zelf en mag erop vertrouwen dat als je je passie volgt, er altijd iets moois op je ligt te wachten. Je moet het tussen al die mogelijkheden alleen wel willen zien!
En mijn plan B? Daar wordt nog steeds aan gewerkt, want alleen ikzelf kan mijn plan B het levenslicht laten zien. En aangezien dat plan B gevoed wordt door mijn passie, zou ik mezelf tekort doen als ik daar niet naar toe werk!
Wil je graag meer weten wat jouw onbewuste reactie is op een grote verandering op je werk? Neem dan contact met me op en ontdek wat ik hierin voor je kan betekenen.
Groetjes, Karin van den Boomen